Çaresizlik gırtlağıma kadar geldi artık , yine yapmam gerekeni yapmam gerek. Dayanmalıyım , mücadele etmeliyim , hayatın hiç kolay olmadığını hatta artık yaşanmaktan çıkmaya başladığını bile söyleyebilirim.
Yaşadığım çevre , koşullar , kontrolüm dışında gelişen olaylar elimi kolumu bağladı , mutlu olmama , işimi yapmama hatta sevmeme ve sevilmeme bile engel oluyor. Bu dünya da tek bağlanabileceğim , yaşadığımı hissettiren ve bence hayatı yaşamaya dair kılan şey sevgi , elimden , avucumdan uçtu gitti. Sıkıca kapatmıştım avucumu oysa ki... Durmak istemeyen bir şeyi , varlığı zorla hapsedemiyor insan. Zorla güzellik olmuyor kısacası.
Artık yaşama dair küçük ama kendim için büyük bir adım atmak atılım yapmak üzereyken , yine birden kendimi o kaçınılmaz , sonu belli hikayenin kahramanı olarak buluverdim. Başkasının hikayesinde , yaşamında , kalbinde aktör olmak hayalim suya düştü. Tüm yüreğim ve kalbimle , büyük bir inanç ile onu istedim asla vazgeçmemek , onu bırakmamak ümidi ile. Ve işte beklenen son , hüsran.
Hayatımda buna benzer birçok hayal kırıklığı ve hüsran yaşadım ancak hiçbirinin son olmadığını biliyordum. İnsanların en az benim onlara gösterdiğim kadar bana anlayışlı , en az onları sevdiğim kadar bana sevgi ve saygı duymalarını bekledim , hep ümit ettim.
İçinde yaşadığımız , yapmacık mimikleriyle etrafa sahte gülücükler ve dostluklar dağıtan insanların arasından sıyrılan , eşine az rastlanır , samimi , sevecen sevgi dolu birisi karşıma çıkmıştı ki... Hiç şaşırmadım onun da benden hızla uzaklaştığına , kaçtığına , belki benim onu sevdiğim , ona değer verdiğim kadar beni sevememiş , değer verememişti ama olsun , kim bu sahte dünyada en az onun tırnağı kadar bile olabilirdi ki ?
Bıktım artık bu acımasız , kaçınılmaz ve hüsran dolu sonlardan.. Yeni başlangıçlara, yeni mutluluklara , yeni sevgilere , yeni bir hayata doğru yelken açmak amacım.
Elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret gösterdim, ancak aynı felçli bir insanın çok isteyip ancak bir türlü hareket edemediği , haykırmak isteyip de sesini duyuramadığı bir haldeyim. Hiçbir şey söyleyemiyor , bakamıyor , hissedemiyorum çünkü yasak. Bu ilişki ve sevgi bana yasak. Yasakları hiç sevmememe rağmen buna boyun eğmek çok zor , kabullenmek ise çok acı , hergün acımla yüzleştiğimi düşündüğüm zaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder